Floating Doctors - Week 2

Na een leuk weekend (deze avonturen volgen nog) gingen we op zondagavond weer naar de haven om de boot nar base te pakken. Toen we aankwamen waren stonden er weer nieuwe vrijwilligers te wachten; een groepje uit het verenigd koninkrijk / Ierland en een 3tal gespecialiseerde verpleegkundigen uit de VS waardoor we in totaal met 9 vrijwilligers zouden zijn deze week. Na een rustig bootritje stond er weer heerlijk Panamees eten voor ons klaar op base en deden we een voorstelrondje met iedereen op base, ook het keukenpersoneel. 

Maandagochtend begon zoals elke maandagochtend wel zou mogen beginnen: De gebakken omeletten en broodjes stonden klaar om 7.30u en daarna had ik 2uur vrij om lekker in de zee te zwemmen en te zonnen. Nadat de staff klaar was met hun vergadering mochten we, terwijl de nieuwe vrijwilligers hun oriëntatie kregen, zorgen dat de administratie goed op orde was. We leggen namelijk alles wat we meten/doen bij patiënten vast op papier. Dit doen we zodat er zowel gegevens beschikbaar komen over de Ngobe (zoals een groeicurve voor kinderen) maar ook zodat we kunnen zien hoe een aandoening eerder is behandeld. Na dit zeer uitdagende (maar wel belangrijke) werk gingen we met z’n allen de medicatie inpakken voor de komende week.

Op Base hebben we een gloednieuwe apotheek (de oude was in Bocas stad) met alle medicatie die is gedoneerd aan Floating Doctors, aangevuld met een paar essentiële medicijnen die worden ingekocht (paracetamol, antibiotica, etc.). Omdat een hoop medicatie door verschillende partijen wordt gedoneerd is het regelmatig het geval dat een bepaalde soort medicatie op is en dat we patiënten moeten switchen naar andere medicatie. Omdat we niet alles kunnen meenemen wordt er per kliniek een paklijst gemaakt van welke medicatie mee genomen moet worden (op basis van eerdere ervaring) en worden deze in ‘pelicans’ gedaan. Dit zijn harde, waterdichte koffers waardoor we de medicatie veilig op de boot mee kunnen nemen. Omdat we maar beperkte ruimte hebben moeten we er voor zorgen dat we de ruimte van de koffers optimaal gebruiken. Nadat we hier klaar mee waren was het alweer etenstijd.

De volgende ochtend was het tijd voor mijn eerste echte kliniek. In de klinieken hebben we drie verschillende stations: Eerst melden de patiënten zich bij de administratietafel waar hun geboortedatum wordt genoteerd en wordt gezocht of er oude documentatie van hun beschikbaar is. Hierna gaan de patiënten naar een intake station waar hun vitale parameters (bloeddruk, temperatuur) worden gemeten en wordt gevraagd met welke klachten ze komen. Ik begon op het laatste station: dit is waar de patiënten hun hele verhaal kunnen doen en wij specifieke onderzoeken kunnen uitvoeren. Het is heel tof om een kliniek te doen in de open lucht en op plastic kampeerstoeltjes, maar soms wel een beetje chaotisch. Er waren megaveel kinderen die rond renden en het heel interessant vinden om alles mee te kijken wat wij doen. Gelukkig zijn de mensen hier gewend aan nieuwsgierige kinderen en vinden ze het niet erg als er 10 kinderen meekijken naar hun consult. 

Tijdens de eerste dag heb ik vooral de veel voorkomende aandoeningen gezien. Ik heb meerdere patiënten gezien met hoofdpijn door chronische dehydratie. Ondanks dat het heel warm is drinken de meeste mensen hier maar 3-4 glazen per dag, dus jullie kunnen voorstellen dat dat niet erg gezond is voor je lichaam. Ook heb ik meerdere kinderen gezien met uitslagen. Omdat hier zo warm en vochtig is krijgt iedereen ongelofelijk snel schimmelinfecties en raken insectenbeten regelmatig ontstoken. Het is wel heerlijk om zonder tijdslimiet voor patiënten te werken, op deze manier is er ook genoeg tijd voor voorlichting, wat nodig is gezien de gebrekkige gezondheidskennis in deze populatie. Ook geven we standaard aan elk gezien vitamines, tandenborstels en zeep om zo te proberen de verspreiding van ziektes te voorkomen. Na een lange dag waarop we in totaal 60 patiënten gezien hebben kwamen we rond het avonduur weer terug op base.

Op woensdag gingen we naar een ander dorp voor een kliniek en toen we aankwamen stonden er al 25 patiënten te wachten op ons. Na een dagje ingewerkt te zijn kreeg ik vandaag mijn eigen vertaler en mocht ik zelfstandig patiënten zien (die ik daarna wel met de lead medical providers moest overleggen). Dit was heel leerzaam, vooral op het gebied van huidaandoeningen. Door het opsplitsen konden we veel patiënten zien en toch een beetje op tijd klaar zijn. De indrukwekkendste patiënt die ik had gezien had een tweede graads brandwond op haar arm. Maar ze was alleen maar naar de kliniek (2 uur lopen) gekomen omdat haar zoontje huiduitslag had en ze hier graag creme voor wou hebben. We waren redelijk op tijd op base en konden nog lekker een half uurtje zwemmen voordat het eten voor ons klaar stond. Na het eten hebben we met alle vrijwilligers nog een aflevering van ‘ black mirror’  (een serie) gekeken vanuit hangmatten, echt de perfecte manier van film kijken! 

Op donderdagochtend begon de dag weer met het inpakken van de Pelicans voor vrijdag en wat administratie. Vlak na de lunch gingen we naar het Asilo waar ik deze keer vooral mijn Spaans heb geoefend. De patiënten leven echt op als je (probeert) met ze praat. Onze organisatie is namelijk de enige die hen bezoekt, vaak hebben ze helemaal geen familie meer.

Vrijdag is follow-up day, dus dat betekend lekker veel onderweg/reizen. In de ochtend gingen we naar het dorp wat we dinsdag bezocht hadden om van een aantal patiënten te checken of onze behandeling een goed effect had of wat we een andere behandeling moeten starten / ze naar het ziekenhuis sturen. Er was in de dagen ervoor echter ook een uitbraak van scabies geweest, dus een hoop moeders kwamen met hun kinderen vragen voor medicatie. Omdat wij alleen hadden ingepakt voor de patiënten waarvan we wisten dat we ze terug gingen zien (plus een klein beetje extra) konden we ze echter niet allemaal helpen :(.  We hadden wel weer de gelegenheid om een paar huisbezoeken af te leggen, wat altijd heel tof is . In de middag gingen we terug naar het dorp van woensdag, waar de kliniek wat ordelijker verliep omdat er weinig onverwachte patiënten kwamen opdagen. Helaas kwam de vrouw met de brandwond niet terug en konden we dus niet beoordelen of de wond goed aan het genezen was. Laat in de middag vertrokken we weer terug naar base en zat mijn halve avontuur bij Floating Docters er al weer op! Gelukkig had ik veel leuke plannen voor het weekend, maar daarover later meer ;)

Liefs,

Floris