Floating Doctors - Week 4

26 september 2017 - Bocas Del Toro, Panama

Na weer helemaal tot rust te zijn gekomen op een paradijs van een eiland in het weekend, vetrokken we op zondag weer op onze normale tijd van 17:30u naar de basis. Deze keer hadden we geluk en was het lekker weer, wat erg fijn was aangezien we met 40(!) personen terug gingen naar base. De grote kano zat helemaal vol met een groep verpleegkundestudenten van de Universiteit van Florida. Deze groep studenten zou slechts voor 1 week komen, maar die week waren letterlijk alle bedden bezet op base.

Eenmaal terug had ik nog even tijd om de zee in te springen en te douchen voordat de koks weer een heerlijke (Thaise) maaltijd gemaakt hadden. Vlak na het eten werden er een hoop mededelingen gedaan omdat we de volgende middag al zouden vertrekken naar de nederzetting. Een van deze mededelingen was dat door het mooie weer en de drukte al het drinkwater op was! Dit betekende dat we die nacht en volgende ochtend niet konden douchen, maar ook dat we creatief moesten zijn met het verkrijgen van drinkwater. Omdat we op een eigen eiland zaten konden we niet zomaar ergens water halen. Gelukkig hadden we jerrycans waarbij we door de pompen water konden zuiveren, maar dit betekende wel 10 minuten pompen voor een halve liter water. En door die inspanning verloor je alweer een halve liter zweet!

De volgende ochtend kregen de nieuwe vrijwilligers weer een introductie terwijl wij weer aan de administratie mochten werken. Ondertussen was ik de vrijwilliger die het langste op base was en kreeg ik de officieuze titel ‘senior vollie’.

In de middag vertrokken we dan voor mijn eerste en laatste multi-day kliniek! Dit betekende dat we overnachten in het dorp om daar meerder dagen een kliniek op te zetten. In het dorp dat we nu gingen bezoeken deden we dat omdat er eigenlijk altijd teveel patiënten naar de kliniek kwamen om op een dag te behandelen. Net zoals een dorp van de vorige week lag ook dit dorp op het vasteland, maar dan nog een uur verder van de grote weg af. Na een reis van 2,5 uur (een uur in de boot, een uur over de weg en een half uur door de modder kwamen we bij een brug aan. Helaas konden er geen auto’s over de brug en moesten we dus alle spullen zelf naar het dorp tillen, een wandeling van ongeveer 15 minuten. De volgende dag had ik flink spierpijn van mijn doos met zeep tillen over deze afstand ;).

FD dorp

Tegen de tijd dat we alle spullen bij het dorp hadden was het al bijna 4 uur en moesten we op gaan schieten om onze slaapplekken voor het donker gereed te maken. We sliepen in de rancho (de hut waar we normaal onze kliniek) opzetten in hangmatten. Ik had nog nooit in een hangmat geslapen en dit was meteen een goede vuurdoop. Omdat ik nogal langzaam was met mijn zeepdoos was de grote rancho al helemaal volgehangen met hangmatten op het moment dat ik aankwam. Hierom had ik het geluk in de kleine rancho mijn hangmat op te mogen hangen. Dat betekende dat ik deze niet elke dag op hoefde te ruimen als we kliniek gingen draaien. Tot grote spijt van mij (en mijn nachtrust) besloot een verpleegster die deel uitmaakte van de staff van Floating Doctors samen met haar baby gezellig naast mij te komen slapen.

FD grote ranchoFD Kleine ranchoFD banner

Toen de hangmatten eenmaal hingen hadden we nog even wat vrije tijd. Sommigen gingen zwemmen, maar ik besloot mijn oude hobby weer op te pakken en ging voetballen met de lokale kids. Het was voor hen een hele attractie dat een ‘gringo’ meespeelde, maar erg veel indruk maakte ik niet, want ze speelden allemaal dagelijks en waren echt goed. Het potje voetbal hield op toen er een keiharde tropische bui begon, wat wel goed uitkwam aangezien mijn voeten pijn begonnen te doen van het voetballen op een grasveld met overal stenen. Toen de bui iets minder werd besloot ik me nog even te gaan wassen. Het dorp had geen stromend water, dus het wassen gebeurde in de rivier! Zoals de lokale bevolking waste ik mij met kleren aan. Ik kon echter niet te ver het water in omdat de rivier wat wild was geworden door de regenval.

FD badplaats

Nadat ik uit het water kwam was het etenstijd om half 6! Het menu bestond uit rijst, bonen en kip klaargemaakt door de dorpsbewoners. Op dat moment smaakte het nog goed, maar ik zou ditzelfde eten de komende drie dagen als zowel lunch als avondeten krijgen. Na het eten was het donker, maar met onze hoofdlampen konden we nog fijn een paar potjes kaart spelen totdat we weer lekker vroeg onze hangmat ingingen. Helaas lukte het mij de eerste 5 uur niet om een comfortabele houding te vinden en bleek het toch nog best fris. En vlak nadat ik eindelijk in slaap was gevallen begon de baby naast me te huilen en werd ik weer wakker.

Na een paar uurtjes slaap werd ik wakker en stond het ontbijt al klaar! Helaas geen gebakken eitjes zoals op base, maar we kregen een soort van gefrituurd deeg met een hoop suiker. Het vulde goed en samen met een kop koffie was het een goed begin van de dag! De ochtenden kwamen de honden van het dorp ons altijd gezelschap houden!

FD ontbijtFD ontbijthondjes

Na het ontbijt werden de hangmatten opgeruimd en de kliniek opgezet. De dorpelingen keken met veel belangstelling toe en vooral de kinderen wouden maar al te graag een beetje aandacht. Dat bleef zo gedurende de hele kliniekdag, waarbij ik vooral heel veel kinderen met een verkoudheid heb gezien (het heerste in het dorp). Naast veel geruststelling gaf ik ook adviezen over hoe koorts onder controle gehouden kon worden en uitleg over hygiëne om er hopelijk voor te zorgen dat de volgende ziekte niet iedereen in het dorp besmette. Ook was het raar dat ik de meest ervaren vrijwilliger was en alle andere vrijwilligers (ook meer ervaren artsen) veel aan mij kwamen vragen. Ook bleken er in dit dorp een aantal patiënten te zijn met artrose (slijtage) van de knieën waar injecties voor waren meegenomen. Vlak na mijn stage orthopedie wou ik die maar al te graag zetten en elke patiënt vertelde met dat de pijn heel er mee was gevallen. Doordat er ook wat lokale verdoving in de injectie zit liepen ze allemaal meteen al een stuk makkelijker. Helaas kon ik de patiënten later niet terugzien dus weet ik niet of het veel heeft geholpen op de lange termijn.

FD vrolijke patientFD clinic NeilFD visvangst

Na een lange dag kliniek was er nog een kwartiertje tijd om te zwemmen voordat het avondeten begon. Vandaag was de rivier gelukkig rustig waardoor we lekker in het zoete (in plaats van de zee) water konden zwemmen.

Op woensdag was het niet heel druk op de kliniek. Dit kwam doordat de school deze week dicht was en een deel van het dorp die gelegenheid aangreep om familie op te zoeken. Hierdoor waren we al redelijk vroeg klaar en besloot de staff om woensdag eind van de middag al in te gaan pakken zodat we nog diezelfde dag terug naar base konden. Daar kwamen we precies voor het avondeten aan en dat betekende ook mijn dat mijn laatste kliniekdag als Floating Doctor er op zat L. Doodmoe en blij om eindelijk weer in een bed te liggen ging ik lekker vroeg slapen.

Donderdag hebben we alle medicatie weer ingepakt voor de week erna (de rest ging weer op een multi-day kliniek) en nog wat administratie op orde gemaakt. Helaas waren er nog steeds kwallen en konden we niet zwemmen bij base. Vrijdag was er geen programma omdat er verwacht was dat we later terug zouden komen.  Hierdoor was mijn laatste weekend in Panama wat langer en kon ik een extra dagje van de supermooie stranden genieten. Maar aan al het mooie komt een eind en na 5 weken Panama stapte ik dan uiteindelijk weer het vliegtuig richting huis. Tot Panama City had ik een Britse reisgenoot die ook bij Floating Doctors had gezeten zodat ik daar op het vliegveld nog gezellig met iemand koffie kon drinken. Na het laatste kopje koffie was het toch echt tijd om naar huis te gaan, maar de herinneringen van daar zal ik nooit vergeten!

FD Red frog beachBluff beachFD afscheid

Liefs,

Floris 

Foto’s

3 Reacties

  1. Joke Makkink:
    21 november 2017
    Hallo Floris,
    Wat een prachtig verslag en wat een beleving. Een reis voor dit goede doel om trots op te zijn.
    Hartelijke groet,
    Joke
  2. Elma:
    21 november 2017
    Hoi Floris,

    Wat leuk weer om je belevenissen een beetje zo mee te maken. En wat een prachtige en zinvolle vakantie heb je gehad.
  3. Kyra:
    22 november 2017
    Hi Floris, dat klinkt zeker als iets om nooit meer te vergeten! Smaakt het naar meer...? Wie weet! Je zult vast naast veel ervaring ook leuke contacten hebben opgedaan. Bedankt voor het delen van je verhalen en mooie foto's. Groet van Alex en Kyra